Ανάλογα με την περίπτωση υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις που οδηγούν στην αναζήτηση λογοθεραπευτή. Θα ήταν συνετό να απευθυνθούμε σε έναν λογοθεραπευτή, όχι μόνο όταν έχει μειωθεί η λειτουργικότητα ενός ατόμου, για παράδειγμα μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο όπου ο ασθενής δεν μπορεί να μιλήσει ή να σιτιστεί μόνος του, αλλά και όταν υπάρχει ανησυχία για μη φυσιολογική ανάπτυξη του.
Σε όλα τα παιδιά δικαιολογείται μια μικρή απόκλιση από τα φυσιολογικά στάδια ανάπτυξης του λόγου και της ομιλίας. Όμως, για παράδειγμα, όταν ένα παιδί στην ηλικία των 2.5 ετών έχει μειωμένο εκφραστικό λεξιλόγιο (<50-250 λέξεις) ή στην ηλικία των 5-5.5 δεν χρησιμοποιεί σωστές γραμματικά προτάσεις είναι κάποιες από τις ενδείξεις που θα πρέπει να «θορυβήσουν» τους γονείς. Άλλωστε όπως έλεγε και ο Ιπποκράτης «Το προλαμβάνειν καλύτερο του θεραπεύειν».

Στην λογοθεραπεία δεν υπάρχει πανάκεια. Αυτό σημαίνει ότι το χρονικό διάστημα των θεραπειών δεν είναι σταθερό σε όλους τους ασθενείς και ότι αν μία μέθοδος θεραπείας λειτούργησε σε έναν ασθενή δεν σημαίνει ότι θα έχει τα ίδια αποτελέσματα και σε κάποιον άλλο με την ίδια διαταραχή. Η θεραπεία είναι εξατομικευμένη για το κάθε άτομο που αντιμετωπίζει δυσκολίες και το χρονικό διάστημα που θα πρέπει να παρακολουθήσει τη θεραπεία εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες. Παίζουν ρόλο η πάθηση, η ηλικία, το περιβάλλον, η συνέπεια στην τήρηση των οδηγιών που δίνονται από τον λογοθεραπευτή καθώς και η προσπάθεια και αντοχή του ίδιου του ατόμου. Συνήθως δίνεται ένα ενδεικτικό χρονικό περιθώριο αναλόγως το περιστατικό, αλλά αυτό προσαρμόζεται ανάλογα με την εκάστοτε περίπτωση.

Η συχνότητα των συνεδριών εξαρτάται από τη διαταραχή και τις ανάγκες του κάθε περιστατικού. Συνήθως, πραγματοποιούνται 2-3 φορές την εβδομάδα και διαρκούν 45 λεπτά.

Έχουμε συνδέσει την έννοια της λογοθεραπείας με τα παιδιά και ενώ είναι τόσο δεδομένη στον παιδικό και εφηβικό πληθυσμό, δεν ισχύει το ίδιο για τους ενήλικες. Πολλοί ενήλικες στερούνται τη λογοθεραπευτική παρέμβαση είτε λόγω ελλιπούς ενημέρωσης είτε λόγω ελλιπούς εξειδίκευσης από μέρους των λογοθεραπευτών. Οι ενήλικες μπορεί να παρουσιάζουν δυσκολίες επικοινωνίας ή/και κατάποσης ως αποτέλεσμα διάφορων διαταραχών. Κάποιες ενδεικτικές είναι : αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις (τροχαία), διάφορες εκφυλιστικές παθήσεις (άνοιες, σκλήρυνση κατά πλάκας, πλάγια μυατροφική σκλήρυνση, νόσος Parkinson), χειρουργικές επεμβάσεις (λαρυγγεκτομή), διαταραχές φώνησης (κακή χρήση φωνής, κάκωση λαρυγγικών νεύρων σε θυρεοειδεκτομή).

Η εργοθεραπεία  βοηθά τους ανθρώπους σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους να κάνουν τα πράγματα που θέλουν και πρέπει να κάνουν μέσω της θεραπευτικής χρήσης των καθημερινών δραστηριοτήτων (έργα). Οι επαγγελματίες της εργοθεραπείας δίνουν τη δυνατότητα σε ανθρώπους κάθε ηλικίας να ζήσουν τη ζωή τους στο έπακρο, βοηθώντας τους να προάγουν την υγεία και να αποτρέψουν ή να ζήσουν καλύτερα με τραυματισμούς, ασθένειες ή διαταραχές.

Η αποτελεσματική πρώιμη παρέμβαση λειτουργεί για να αποτρέψει την εμφάνιση προβλημάτων ή να τα αντιμετωπίσει κατά μέτωπο όταν εμφανιστούν, πριν επιδεινωθούν τα προβλήματα. Η πρώιμη παρέμβαση επικεντρώνεται στην ενίσχυση των δεξιοτήτων που αφορούν στους παρακάτω αναπτυξιακούς τομείς:

• Κινητικές δεξιότητες (προσέγγιση, μπουσούλημα, περπάτημα, κινητικός σχεδιασμός, κατασκευαστικές δεξιότητες)
• Γνωστικές δεξιότητες (σκέψη, μάθηση, επίλυση προβλημάτων)
• Επικοινωνιακές δεξιότητες (ομιλία, ακρόαση, κατανόηση των άλλων)
• Αυτοβοήθεια ή προσαρμοστικές δεξιότητες (φαγητό, ντύσιμο)
• Κοινωνικές ή συναισθηματικές δεξιότητες (παιχνίδι, αλληλεπίδραση με άλλους)

Κάποια σημάδια που μπορεί να υποδεικνύουν διαταραχή:

• Καθυστέρηση στην κατάκτηση σημαντικών κινητικών οροσήμων όπως της καθιστής θέσης, του μπουσουλήματος, της βάδισης, της ομιλίας, της στάσης ή της εκπαίδευσης τουαλέτας.
• Δυσκολία εκτέλεσης κινητικών δραστηριοτήτων όπως κουτσό, τρέξιμο, πηδηματάκια, σχοινάκι, ποδήλατο, εξαιτίας φτωχής ισορροπίας και συντονισμού.
• Άρνηση συμμετοχής σε δραστηριότητες παιδικής χαράς, σε παιχνίδια εξωτερικών χώρων, σε αθλητικές δραστηριότητες ή σε παιχνίδια με μπάλες.
• Δυσκολίες στη γραφή, στη λαβή μολυβιού, στη χρήση κουμπιών, φερμουάρ και κορδονιών.
• Φτωχές δεξιότητες οργάνωσης αντικειμένων και χρόνου. Καθυστέρηση στην οργάνωση και ολοκλήρωση σχολικών υποχρεώσεων.
• Χαμηλή αυτοπεποίθηση και εύκολη δυσφορία.
• Δυσκολία να μείνει ακίνητο, ή να αντιγράψει από τον πίνακα του σχολείου
• Καθυστέρηση στην κατάκτηση κινητικών δεξιοτήτων.
• Δυσκολία εκτέλεσης δραστηριοτήτων αυτοφροντίδας όπως ένδυση, προσωπική υγιεινή